ای عشق 

به شوقِ تو گذرمیکنم ازخویش..

تو قافِ قرارِ من و

من عینِ عبورم...

 طی شد این عمر تو دانی به چه سان؟

پوچ و بس تند چنان باد دمان........

همه تقصیر من است اینکه خودم می دانم

که نکردم فکری،

که تأمّل ننمودم روزی،

ساعتی یا آنی

که چه سان می گذرد عمر گران؟